Күйеуім балалы болғысы келмейді...

 «Перзент сүйгісі келмейтін қандай адам?» деп таңғалып отырған боларсыздар? Әсілі, адам өмірінің мәні соңында ізін жалғастырар ұрпақ өрбіту емес пе? Иә, солайы солай ғой. Бірақ қазіргі біздің қоғамда бір балаға зар болып отырған отбасылар қаншама? Әдетте әйелі ұл туған еркекті батырға балап жатамыз. Ал егер әйел бала көтере алмай жүрсе, бұған еркектің еш қатысы жоқтай әйелді кінәлап шыға келетініміз өтірік емес. Өйткені көпшілігімізде отбасында баланың болмауы әйелге ғана байланысты деген түсінік қалыптасқан. Осы бір өзекті мәселеге «Алаш айнасы» да үңіліп көрген еді.

Гүлнұрдың мұңы

«Айдар екеуміздің отбасын құрғамызға он шақты жыл болды. Екеуміз де оқуымызды бітіріп, албырттықпен емес, отбасылық өмірге саналы түрде дайындықпен қадам жасадық. Тұрақты жұмысымыз да, баспанамыз да бар. Бірақ ата-ана болу бақыты бізге бұйырмай тұр. Алғашқы кезде құрсақ көтере алмай қалам-ау деген қорқыныш болмайтын. Өйткені балалы болатынымызға сенетінмін. Алайда жылдар өте келе ешқашан нәресте сүйе алмасам қайтем деген үрей бойымды билеп барады. Ал Айдар маған осы уақытқа дейін «Неге баламыз болмай жүр?» деп реніш білдірген емес. Әрнәрсе өз уақытында болады дейді де қояды. Соңғы уақытта қаралмаған дәрігерім, бармаған емшім қалмады. Олар менің денсаулығымда еш кінәрат жоқ дегенді айтады. Ал Айдар дәрігерге де қаралғысы келмейді, не ашылып сөйлеспейді. Кейде тіпті Айдардың баласы болғанын қаламайтындай көрінеді маған. Әлде ол әке болуға әлі дайын емес пе? Қазір маған айналамдағылардың «жассың ғой, әлі балаң болады» деген жұбатулары мені мүсіркегендей болып тұрады. Ағайын-туыс, дос-жарандар жиналатын жиындарға баруға да қысыламын. Кейбір аналар балаларын көшеге де тастап жатыр ғой, Алла тағала мен сияқты нәрестеге зар болған бейбақтың құшағына неге сәби бермейді деген ой мені жегідей жейді» деп мұңын шақты Гүлнұр есімді танысым.

Гұлнұрды тыңдап отырып, Мағжан Жұмабаевтың «Шолпанның күнәсі» шығармасындағы Шолпанның ішкі күйзелісі көз алдыма келгендей болды. Жатса, тұрса, Алладан перзент тілеген Шолпан жұбайы Сәрсенбайдың ойын ұға алмай қатты қиналған жоқ па? «Бала... бала екеуінің де жоғы емес пе? Екеуіне бірдей керек байлам емес пе? Сәрсенбай сол ортақ жоқты неге бірге іздеспейді? Баласыз өмірдің бос екенін неге сезбейді ол? Ол неге сол іздеу отына Шолпанмен бірге түспейді, бірге жанбайды? Еркек атаулы бала дегенде, ішкен асын жерге қойғанда, Сәрсенбай неге бала деп аузына алмайды?» деп Шолпан шарқ ұрған болатын.

Толық нұсқасын "Алаш айнасы" сайтынан қараңыз.