18 маусым 2014 | 12:06

Күйеуден таяқ жеумен күнім өтіп барады

«Алаш айнасы» интернет-газетінің бетінде жарық көрген «Мен неге әйелімді ұрамын» атты мақаланы оқып, қолыма қалам алдым. Өйткені автордың жазғаны – өз басымда бар жағдай.

«Алаш айнасы» интернет-газетінің бетінде жарық көрген «Мен неге әйелімді ұрамын» атты мақаланы оқып, қолыма қалам алдым. Өйткені автордың жазғаны – өз басымда бар жағдай.

Автор хатта әйеліне толық мінездеме бермеген екен, ол қайда жұмыс істейді, қандай жақсы жақтары бар – көп нәрсені оқырманға жан-жақты жеткізуі керек еді. Егер айтқандары рас болса, әрине, ол жігіттің орнында мен де ол әйелді ұратын едім! Өзімнің де күйеуімнен таяқ жеп жүргеніме қарамастан мен осылай ойлаймын. Ал енді өз басымдағы жайтқа келейін.

Менің күйеуіммен отасқаныма 3 жарым жылдай болып қалды. Ол бұрын бірнеше әйел тастаған әрі біреудің жеті қыздан кейін туған жалғыз, ерке ұлы екен.

«Мен 6-класта оқығанда әкем маған ақ «Нива» алып берген. Ауылда ең бірінші боп машина мінген адам менмін. «Иномарканы» да ауыл жұртына ең алғаш таныстырған - мен! ...Мен! ...Мен!».

Бұл «цитатаны» мен неше рет естімедім десеңізші. Одан кейінгі әңгіме оның әкесінің бұны қалай еркелеткені, бір ауыз сөз айтып көрмегені, өте бай адам болғаны, ауылдағы әнебір пәленше-түгеншелердің кезінде бұлардың есігінде жалшы болғаны, тағысын-тағылармен жалғасып кете барады. Сөз арасында ол: «Өмірімде жұмыс істеп көрген жоқпын!» дегенді ерекше мақтанышпен айтады. Осындай «құнды» естеліктермен біздің өмір өріліп жатты. Содан, байқаймын, әлдебір басшы немесе беделді адам туралы ортақ әңгіме бола қалса, «Ол кісі мені жақсы біледі» деп отыратын болды күйеуім. Бастапқыда онысына қарап «танымайтын адамы жоқ екен» деген пікірде болдым.

...Жұрттың бәрі «күйеуіңді әу баста қатты ұстамай, басыңа шығарған өзіңсің» дейді маған. Рас та шығар. Менімен жолыққанда ол жұмыс істемейді екен. 90-шы жылдары рэкеттік, анау-мынау жолдармен күн көргенге ұқсайды. Қысқасы, өзінің айтуынша, өмір бойы шалқып тұрған. Бірақ маған кездескенде байлықтың ұшпағы да жоқ. Қосылған жылы бір жылдай жұмыс істеген жоқ. Жалақым жетіп тұрған соң, «жұмыс істе», «ақша бер» деп мен де мазалай қоймадым. Арасында бұрынғы көліктерін, оны-мұнысын сатып аз-маз табыс тауып жүрді. Онысы көбінесе бұрынғы әйелдерінде қалған балаларына бөлінетін. Қайта мен оған жаным ашып, киім сатып әперіп жүрдім. Өйткен себебім, бірде тойға баратын болдық. Бармайын десең, сыйлас адамдар, барайын десең, күйеуімде туфли жоқ. Амалсыздан әпересің. Одан бірде суық түсіп кетті, ал онда куртка болмады. Өстіп-өстіп жаман үйреткен болармын. Бара-бара менсіз көлігіне сайман алмайтын болды. Шай үстінде немесе жолда келе жатсаң, «Дөңгелектер тозып қалды», «Май бітті», «Алдыңғы граната тықылдап қапты» деген әңгімелерді маздата береді, маздата береді. Содан жалығып өзің қалай сатып әпергеніңді білмей қаласың.

Материалдың жалғасын "Алаш айнасы" сайтынан оқи аласыз.