Бізде спорт дамып жатқан жоқ, спортшы байып жатыр

Біздің қазақтың қосқан аты алдында келсе, түсірген балуаны жықса, салған құсы алса, қосқан иті өзгеден озып барып ұстаса, есі шығып бір қуанады. Білмеймін, содан артық қуанышы бар ма екен? Әй, жоқ та шығар!..

Бұл Абайдың сөзі. Қазір не өзгерді деп ойланамын. Спортшыны ғалымдар мен мұғалімдерден де артық дәріптейміз. Сол спортшыны күту үшін жалау ұстап желпілдеп жүргендер де мұғалімдер. Бізде академиктердің пәтері жоқ болуы таң қалдырмайды. Керісінше халықаралық деңгейдегі жарысты ұтқан спортшы Алматы мен Астанадан екі-үш бөлмелі пәтер, астына көлігін алады. Бір сәт ойланып қарайықшы. Қоғам үшін қайсысы пайдалы?!

Мемлекет олимпиада чемпиондарына 250 мың доллар, пәтер және құны 80-90 мыңдық көлік мінгізеді. Шамамен алтынның құны 400 мың доллар. Бір адамға сый ақы беру арқылы спортты дамытып жатырмыз-мыс. Жо-жоқ! Спорт дамып жатқан жоқ, спортшы байып жатыр. Бір олимпиада чемпионына берілетін қаржы бір ауылға спорт кешені мен бассейн салып беруге жетеді. 70 мың адамы бар Қазалы ауданында бір бассейн жоқ. Бірақ бізде статистика бойынша әрбір екінші адам спортпен айналысады...

Біз білімді жастарды спортшының алдына шығарып, дәрежесін көтергенде ғана ел боламыз. Әйтпесе, өзбек пен қытайды сабағаның абырой емес.