Мен жасым 30-ға келгенше үйленбей, біраз уақыт бойдақтық өмір кештім. Үй-ішім үнемі «үйлен, үйлен» деп құлақ етімді жейтін. Бас құрамайын деген жоқпын, тек мен ұнатқан қыздардың біреуі үйленуге келіспесе, енді бірі қалада тұрсақ деген шарт қойды. Бірақ мен ауылдан әке-шешемнің жанынан кеткім келген жоқ. Сөйтіп, уақыт өте шықты.
Мен жасым 30-ға келгенше үйленбей, біраз уақыт бойдақтық өмір кештім. Үй-ішім үнемі «үйлен, үйлен» деп құлақ етімді жейтін. Бас құрамайын деген жоқпын, тек мен ұнатқан қыздардың біреуі үйленуге келіспесе, енді бірі қалада тұрсақ деген шарт қойды. Бірақ мен ауылдан әке-шешемнің жанынан кеткім келген жоқ. Сөйтіп, уақыт өте шықты.
Сөйтіп жүргенде жасы өзімнен үш жас үлкен қызбен таныстым. Ол да ересек адам, екеуміз бір-бірімізді жақсы түсінерміз дегенмін. Алғашында шынымен де солай болды. Біз ұзақ жүрмей, бас қосуға келістік. Себебі уақытты созып алсақ, оның жасы бала туатын жастан асып кете ме деп қорықтым.
Сонымен дүрілдетіп той жасап, үйлендік. Біз әке-шешеммен бірге тұрдық. Әйелім Жансұлу өз пікірі, әдет-салты қалыптасып қалған ересек адам болғандықтан ба, анамның жол сілтегеніне көнгісі келмейтінін байқайтынмын, бәрін өз дегенімен істегісі келеді. Бірақ өз қолыңды өзің кесе алмайсың, үнсіз көніп жүрдім.
Біздің үйленгенімізге бір жыл толар-толмаста інім де шаңырақ көтерді. Ішімнен Жансұлудың сырласатын, ой бөлісетін адамы табылды-ау, енді анаммен ренжісуін азайтатын шығар деп қуандым. Бірақ, мәселе бұрынғыдан ушықпаса, жеңілдеген жоқ.
Жансұлудың үй шаруасына ебі жоқ екенін байқадым. Тазалыққа да мән бермейді. Бөлмемізге кіріп алады да, кешке дейін шықпайды, үй шаруасына көмектесу дегенді үйге келін түскеннен кейін мүлде қойды. Аяғы ауыр болғандықтан шығар деп жылы жауып қойдық. Бірақ анам күбірлеп «аяғы ауыр болған ауру болған деген сөз емес қой. Онысы несі?!» деп қояды. Маған қарата айтқан түрі ғой енді. Ал мен болсам, мұрнымның астынан бірдеңе міңгірлеген боламын.
Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар...