Құрметті «Алаш айнасы» интернет-порталы сіздердің сайттарыңыздағы «Отбасы ошақ қасы» айдарындағы оқырмандардың хаттарын оқып, бүгін мен де қолыма қалам алуды жөн көрдім. Мен сіздер арқылы бүгін ешкімге айта алмайтын құпияларымның бірін ашсам деймін.
Құрметті «Алаш айнасы» интернет-порталы сіздердің сайттарыңыздағы «Отбасы ошақ қасы» айдарындағы оқырмандардың хаттарын оқып, бүгін мен де қолыма қалам алуды жөн көрдім. Мен сіздер арқылы бүгін ешкімге айта алмайтын құпияларымның бірін ашсам деймін.
Менің жасым 36-да. Бір ұл, бір қызым бар. Бір қарағанда сырт көзге күйеуім екеуіміз бақытты отбасындай көрінеміз. Той-томалақтарға қолтықтасып бірге барамыз, ағайын-туыс арасында сыйлымыз, туған-туыстың қуаныш-қайғысында бірге жүреміз, үйімізге қонақ келсе бар құрметімізді көрсетіп күте аламыз. Былайша айтқанда бүтін бір отбасымыз. Күйеуім бар тапқанын үйіне әкелетін, отбасының қамқоршысы, балаларымның абзал әкесі. Мен оған 20 жасымда тұрмысқа шықтым. Қазір біздің отбасын құрғанымызға 16 жылдың жүзі болды. Бірақ осы 16 жылдың ішінде мен күйеуіме жан жүрегіммен беріліп, жылып көрмеппін. Екі баланың анасы болсам да мен осы уақытқа дейін алғашқы махаббатыма деген сезімімді суытқан емеспін.
Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар