06 тамыз 2014 | 12:01

Кезінде күн көрсетпеген енем қазір менің қолымда отыр

©baq.kz фото

Адам кейде бір рет жіберген қателігінен өмір бойы таяқ жейтін сияқты. Әлде маған ғана осындай тағдыр тиесілі болды ма, білмеймін. Мүмкін, тағдыры ұқсас жандар болса, ақыл қосар, жас қыздар сабақ алар деген ниетпен «Алаш айнасына» хат жолдап отырмын.

Адам кейде бір рет жіберген қателігінен өмір бойы таяқ жейтін сияқты. Әлде маған ғана осындай тағдыр тиесілі болды ма, білмеймін. Мүмкін, тағдыры ұқсас жандар болса, ақыл қосар, жас қыздар сабақ алар деген ниетпен «Алаш айнасына» хат жолдап отырмын.

Университеттің үшінші курсына дейін бір де бір рет қыз болып, жігіттермен сөйлескен емеспін. Кейде соным үшін қысылатынмын да. Құрбыларым бірнеше жігітпен жүріп, біраз тәжірибе жинап үлгерсе, мен өзімді артта қалған адамдай сезінетін едім. Бір адамдай көркім бар, сабағымды жақсы оқыдым, мінезім де жаман емес. Тек бала күнімнен өзімнің қыз екенімді сезініп, таранып-сыланып көрмеппін, ағаларымның соңынан еріп жүрген соң қыз екенімді ұмытып та кеткен шығармын. Маған сөз салған жігіттер, әрине, болды. Бірақ ешқайсысын көңілім қалаған жоқ.

Сөйтіп жүргенде Жанат есімді жігітпен таныстым. Бір-бірімізді ұнатып жүре бастадық. Шынымды айтсам, он тоғыз жасқа дейін сүйісе білмегенім үшін қатты ұялдым. Мен өзім туралы ештеңе айтпасам да, ол өзі сезген болуы керек, тіпті ол үшін бұл жағымды жайт болған да секілді.

Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар.