11 қазан 2014 | 16:33

Күйеуім мені құмар ойынға ұтқызып жіберді

Тасқын екеуміз бір мектепте, бір класта оқыдық, бір партада отырдық. Бір-бірімізге деген махаббатымыз да ерте – 6 кластан басталды.

Тасқын екеуміз бір мектепте, бір класта оқыдық, бір партада отырдық. Бір-бірімізге деген махаббатымыз да ерте – 6 кластан басталды.

Дегенмен ерте басталған махаббаттың ерте аяқталуы заңды ма екен деп ойлаймын. Өмірімнің осы кезеңіндегі басымнан кешкен жайттарды «Алаш айнасы» интернет-газетінің «Отбасы – ошақ қасы» айдарына жазғым келді.

Тасқынның мінезі жайдары, ешкімді тосырқамайды, кез келген ортаға бірден сіңісіп араласып кетеді, көпшіл. Ал бір осал тұсы – достарының, тіпті бөтен адамның да көңіліне қарағыш, сонысынан кейде өз пікірі жоқ, қай жақтан жел тұрса, сол жаққа қисая кететін тұрлаусыз жан болып көрініп кетеді.

Балаларымның мінезі оған ұқсамаса екен деп тілейтінмін, себебі ер адамның мінезі нық, өз приципі, өз ұстанымы бар болуы керек қой.

Енем: «Тасқынға сен сияқты пысық қыздың кездескені жақсы болды. Әйтпесе, қайтіп адам болар еді?!» деп қалжыңдап күлетін. Бұл қанша қалжың десе де, астарында шындық жатыр еді.

Біз ауылда бір-екі жыл ғана тұрып, қалаға қарай жылжыдық. Алдымен Тасқын құс фермасына жұмысқа кірді. Азын-аулақ ақша тапса да, көңіліміз тоқ, өміріміз бақытты еді. Фермасы көбіне ақшаның орнына тауармен есептеседі. Балаларға күнде беретініміз тауық еті, тауықтың фаршы, жұмыртқа. Бірақ қанша жалықсақ та, көпсінген емеспіз.

Кіші қайным да біздің қолымызға келіп, қалаға жұмысқа тұрды. Өзі өте ұқыпты, жинақы жүретін жігіт. Үнемшілдігі өз алдына. «Үйленсем, өз қажетіме жаратармын» деп артылған тиын-тебенін менің қолыма жинақтауға беріп отыратын.

Кейін мен де мамандығым бойынша бас бухгалтердің көмекшісі болып жұмысқа кірдім.

Тасқын да жұмысын ауыстырып, ірі компанияға күзетке кірді. Тұрмысымыз да әжептәуір түзеліп қалды. Қашанғы елдің есігінде жүреміз деп қарызданып-қауғаланып екі бөлмелі үй сатып алдық.

Өз баспанаң болғанға не жетсін. Үйің болғаннан кейін енді оның ішін жиһазға толтырғың келеді, заманға сай әрлеп, өзгертіп тұрғың келеді, қойшы, әйтеуір, бітпейтін қажеттілік.

Сөйтіп, қызылды-жасылды дүниеге қызығып жүргенде күйеуімнің мінезі, жүріс-тұрысы бұзыла бастаған секілденді.

Жанында жүретін бұрынғы жолдастары сиреп, жаңа достары пайда болған сияқты. Жұмыстан түнгі күзеттен шыққан соң бірден үйге келуді бірте-бірте сиретті. Бірде жолдастарымен бірге ілесіп кеттім десе, енді бірде өзін ауыстыратын адамның өтінішімен соның орнында қалдым дейді. Әйтеуір бітпейтін сылтауы табыла беретін болды.

Оның үстіне табысы да бұрынғыдай емес, азайып бара ма, қалай? Сыйақы дегенді мүлде алмайтын болды. Сұрап едім «қысқартып тастаған, енді берілмейді» деді. Оған да сендім.

Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар...