14 қыркүйек 2014 | 09:17

Күйеуім суррогат ананың қызметіне келісер емес

Алаш айнасы иллюстрациясы

Бұл дүниеде әйел адамға «Сіз ешқашан бала көтере алмайсыз» деген сөзден ауыр сөз жоқ шығар, сірә. Өйткені ана атану әйелдің ең басты бақыты емес пе? Алайда пешенесіне құрсақ көтеру, еміреніп бала емізу бақытын жазбаған да жандар бар қатарымызда. Жақында үйіме он үш жыл бойы бала сүйе алмай жүрген бөле сіңілім келген еді. Бір-бірімізді көрмегенімізге біраз болған. Екеуміз ұзақ әңгімелестік, оның көзіндегі мұң мен айтқан сөздері көкейімнен кетер емес. Назгүлдің жанын жаралаған жағдайды "Алаш айнасындағы" "Отбасы – ошақ қасы" айдарына ұсынып отырмын.

Бұл дүниеде әйел адамға «Сіз ешқашан бала көтере алмайсыз» деген сөзден ауыр сөз жоқ шығар, сірә. Өйткені ана атану әйелдің ең басты бақыты емес пе? Алайда пешенесіне құрсақ көтеру, еміреніп бала емізу бақытын жазбаған да жандар бар қатарымызда. Жақында үйіме он үш жыл бойы бала сүйе алмай жүрген бөле сіңілім келген еді. Бір-бірімізді көрмегенімізге біраз болған. Екеуміз ұзақ әңгімелестік, оның көзіндегі мұң мен айтқан сөздері көкейімнен кетер емес. Назгүлдің жанын жаралаған жағдайды "Алаш айнасындағы" "Отбасы – ошақ қасы" айдарына ұсынып отырмын.

Оқырманға түсінікті болу үшін Назгүлді толығырақ таныстырып өтейін. Назгүл екеуміз Шығыс Қазақстан облысы Үржар ауданында туып-өстік. Бір мектепке бардық, бір аулада ойнадық. Мектепті бітіргеннен кейін мен Алматыға оқуға кеттім. Бірінші курсты бітіріп ауылға каникулға келсем,11-сыныпты жаңа бітірген Назгүлімізді біздің ауылдан шалғай ауылда тұратын бір жігіт алып қашып кетіпті. Сонымен, Назгүл 17 жасында өзінен он жас үлкен жігітке жар болды. Анда-санда ауылға барғанда ата-анасынан Назгүлдің жағдайын сұрап тұратынбыз. Сонда оның отбасында бақытты екенін, алайда бала көтере алмай жүргенін естігенім бар. Сөйтіп жүргенде 13 жылдың қалай өте шыққанын білмей де қалыппыз ғой. Жақында Назгүлдің өзін көріп сондай қуанып қалдым. Ол үйге келіп менің балаларымды айналып-толғанғанын көргенде жүрегім ауырып кетті....

Өзімді қойшы Архатты аяймын....

«Алғаш үйленген жылдары Архат екеуміз бала туралы аса ойламайтынбыз. Өйткені мен өте жас болдым. Күйеуім мені алақанында аялады. Еркелетті де, еркелігімді де көтерді. Шынымды айтсам, менің күйеуден жолым болды. Ол маған ешқашан «неге бала тумайсың» деп айтып көрген емес. Уақыт өткен сайын сәбиіміздің болмай жатқанына мен алаңдай бастасам ол мені « Алла Тағала өзі қалаған уақытында береді. Өзіңді-өзің жей берме» деп жұбататын.

Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар...