+7 (777) 001 44 99
Қазақша
Русский
English
Бүгінгі күні «Өзінен жасы үлкен әйелге үйленетін жігіттер көбейді» деп жігіттерді кінәлап жататындар өте көп. Бірақ, әрбір үйленудің артында тағдырлар жатқанын, көбіне үлкен махаббат жатқанын көпшілік біле бермейді. Өз басымнан өткен жайттарды айтып, «Алаш айнасы» интернет порталының оқырмандарымен ой бөліскім келеді.
Мен жасым 33-ке келгенде бірақ тұрмысқа шықтым. Оған дейін оң жақта отырып туған бір қызым бар болатын, қазір күйеуіме бір ұл туып бердім, сөйтіп екі баланың анасы атанып отырмын.
Өзім беделді бір мекемеде хатшы болдым. Жастығым шығар, сол жұмыста жүріп, бастығымның қырындаған қылықтарына алғашында мойынсынбай жүргеніммен, ақыры бір күні қалай көнгенімді өзім де білмей қалдым. Ертеңіне бет-жүзіне қалай қараймын деп бетімнен басып жұмысқа әрең келдім. Дегенмен, оның мені кінәлап емес, аялай қараған жүзін көргенде, көңілім орнына түскендей еді. Сөйтіп жүргенде аяғым ауырлағанын білдім. Бастығым қаладан бір бөлмелі үй алып беріп, үйді қызының атына жазып қойды. Мені сол мекемедегі бөлімнің біріне алғашында қатардағы қызметкер, кейін бөлім басшысы етіп қойды.
Менің жаныма батқаны, ол қызына өз тегін бергісі келмеді, әр нәрсені сылтауратып қаша берді. Көңілім қалғаны соншалық, маған сол сәтте үйі де, басқасы да түкке тұрмайтын нәрсе болып көрінді.
Арада 4 жыл өткенде ол үлкен қалаға қызметке ауысып кетті. Менің өзімен бірге барғанымды қалаған, бірақ мен қолымда бірге тұратын анамның тоқтатуымен осы шағын қалада қаламын деп шештім. Алғашында жиі жүздесіп тұрғанымызбен, алыс жердің аты алыс жер екен, бірте-бірте жүздесуіміздің арасы сиреп, тіпті бір-бірімізге суып кеттік десем де болады.
Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар...
