+7 (777) 001 44 99
Қазақша
Русский
English
Қазақша
Русский
English
ПОДЕЛИТЬСЯ
Ер есімі ел есінде. Бірде-бір отбасын айналып өтпеген қорқынышты, қанды соғыстағы жеңіске биыл 76 жыл болмақ. Жеңіс күні-ұрпақтар сабақтастығын сақтайтын, байланыстырушы рухани жарқын, жадыраңқы, кеудені мақтаныш кернейтін мереке. Біз ашық аспанды, балалардың сыңғырлаған күлкісін және олардың ата-аналарының бақытты жүздерін сыйлағандардың есімін қастерлейміз. Соғыс аяқталғаннан кейін көптеген майдангерлер өз өмірлерін Отанға қызмет етумен байланыстырды. Tengrinews.kz тілшісі олардың бірін тілге тиек етпек.
Ер есімі ел есінде. Бірде-бір отбасын айналып өтпеген қорқынышты, қанды соғыстағы жеңіске биыл 76 жыл болмақ. Жеңіс күні-ұрпақтар сабақтастығын сақтайтын, байланыстырушы рухани жарқын, жадыраңқы, кеудені мақтаныш кернейтін мереке. Біз ашық аспанды, балалардың сыңғырлаған күлкісін және олардың ата-аналарының бақытты жүздерін сыйлағандардың есімін қастерлейміз. Соғыс аяқталғаннан кейін көптеген майдангерлер өз өмірлерін Отанға қызмет етумен байланыстырды. Tengrinews.kz тілшісі олардың бірін тілге тиек етпек.
Құламерген Зайтонұлы Баймурзин 1925 жылы 3 желтоқсанда Өркен ауылында (қазіргі Ақмола облысы Зеренді ауданы) дүниеге келген. Соғыс басталғанда 15 жастағы бала достарымен бірге ұрыс далаларына сұранады. Алайда, жасы жетпегендіктен, оларға бас тартылды. Бірақ алты ай күтіп, шынайы жасын жасырып, Құламерген майданға өз еркімен барады.
Бір жыл бойы ол Ашхабадтағы № 18 мергендік-барлау мектебінде оқыды. Содан кейін І Беларусь майданының 354 гвардиялық дивизиясының 1201 атқыштар полкіне жіберілді. Ол мерген-барлаушы болды. Майданда Құламерген Зайтонұлы соғыстың барлық қасіреттеріне тап болды. Майдангердің қызы Роза Құламергенқызы әкесінің естеліктерімен бөліседі: "әрине, соғыста біз ойлағандай болған жоқ. Мен ауылдардың қирандыларын, атылған және асылған қарттарды, қарт әйелдер мен жас балаларды көрдім. Бірде (Бұл 1943 жылы болған) мені барлауға жіберді. тапсырманы орындап, өз жасағыма қайтып келе жатқанда жараландым. Оқ гимнастерканы, комсомол билетін тесіп, сол жақ кеуде сүйегіме кірді. Мен құлап, есімнен танып қалым. Бірақ жолдастарым мені тауып алып, отрядқа алып келіпті, содан соң ауруханаға жіберді. Сонда емделіп шықтым, бірақ жараларым ауыратын".
Мерген-барлаушы Құламерген Баймурзин соғыс жылдары бірнеше рет жау тылында қалды, 8 рет жараланды. Оның ерлігі мен батылдығы Қызыл Жұлдыз орденімен, "1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін"медальдарымен марапатталды. Оған атаулы қару берілді. Құламерген Зайтононұлы үшін соғыс 1944 жылы 28 шілдеде аяқталды, өйткені ол ауыр жарақат салдарынан комиссияланды. Ержүрек Құламерген көпті басынан кешірді, көптеген адал жолдастарынан айырылды. Онымен бірге майданға кеткен 60 адамның тек екеуі ғана оралды. Ардагердің қызы әкесі соғыс туралы аз айтатын дейді. Шамасы, ол сарбаздың жанында тым терең жаралар қалдырды. "Соғыс – бұл романтика емес... соғыс - бұл шексіз азап пен өлім", - деді Құламерген Зайтонұлы.
Соғыстан кейін ішкі істер органдарында учаскелік инспектор болып жұмыс істеді. Қ. Баймурзинді білгендер оны құрметпен және ризашылықпен еске алады. Ол адал және әділ адам, өз елінің лайықты азаматы болды. Ардагердің айбынды қызметі туралы оның наградалары: үш дәрежелі "Мінсіз қызметі үшін", "Кеңес милициясына 50 жыл" медальдары куә. Құламерген Зайтонұлы-КСРО ІІМ құрметті қызметкері. Ол 9 жылы 1985 желтоқсанда қайтыс болды, Кантемировец ауылында жерленген.
Батырдың ұрпақтары атасының ізін басып, ісін жалғастырды. Ардагердің туған ұлы Баймурзин Сабырбек қазір отставкадағы офицер, немересі Жетпісбаев Арман да құқық қорғау органдарында ұзақ уақыт жұмыс істеді.
Сілтемесіз жаңалық оқисыз ба? Онда "ВКонтакте" желісінде парақшамызға тіркеліңіз!
