Алғашқы курстарда ең бір қиналған сабақтарымыздың бірі -шет тілі еді. Ауылда дене шынықтыру мен шет тілі пәнін бір адам оқыта беретін. Сондықтан білім де шамалы болды. Басқалар да солай. Жеңілдеу болар деп өз басым ағылшынды таңдадым. Қанша дегенмен бір, екі сөзі таныс көрінді. Қашаннан кері жүретін Серік досымыз (Абас-шах) араб тілін үйренуге кірісті. Шамаға қарап шапқан да жөн ғой кейде. Әйтпесе, ол мектеп бітірген Түлкібаста араб тілін оқытатын ұстаз болды дегенге өз басым сенбеймін. Қойшы, алғашқы сессияда- ақ Секеңе арабшаның оңайлықпен көнбейтіні белгілі болды. Бір -екі рет тоңқалаң асқан соң курстасымыз саса бастады. Ондайда жұрттан ақыл сұрайды.
Материалдың толық нұсқасын "Алаш айнасынан" оқи аласыздар.