Шетелдік "келіншегімді" сатайын деп жүрмін...
Осыдан 4 жыл бұрын жапон келіншегімен танысып, иесінен сатып алдым. Жасы 22-де еді, аппақ денесі ажарын ашатын. Үш жыл бірге жүрдік.
Күнделікті жуынып-шайынғанынан бөлек, апта сайын бүкіл бәденін шомылдыратын едім. Талай жерге бардық, қыдырдық. Үйдегілер де оған риза еді, әрине күнделікті жұмыстың бәрін бітіретін ғой. Бір айыбы – көз жанары нашарлау болды. Түнде жай жүретінбіз. Әне-міне жаңа көзілдірік аламын деп жүргенде бір жігіттің көзі түсіп, әкетіп қалды. Қанша қимасым болса да саттым...
Биыл он тоғыз жастағы неміс келіншегі ұнаған соң алдым. Қызыл шырайлы қыздай, жип-жинақы. Жүрісі де шапшаң. Ас-суды азырақ ішіп, жейді. Алты айдан соң “өнер” шығара бастады. Өкпесін емдедім, асқазанында кілтипан бар еді, оны реттедік. Жастың аты жас қой, зырылдап жүретін. Онысына қызығып, мен де оны тізгіндеп алып құстай ұшатын кездер болды. Амал нешік, жақында тұмсығын соғып алды.
